اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و دارودرمانی در درمان مردان مبتلا به انزال زودرس مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر اهواز

هدف: پژوهش حاضر به دنبال مقایسه‌ی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و دارو درمانی در درمان مردان مبتلا به انزال زودرس مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر اهواز بود.  روش: 39 مرد بر اساس مصاحبه‌ی بالینی DSM-TV-TR و بر اساس نمره‌ی برش ابزار تشخیصی انزال زودرس از بین مردان مراجعه کننده برای درمان این اختلال انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه درمان شناختی-رفتاری، دارو درمانی و کنترل جایگزین شدند. داده‌ها در سه مرحله‌ی پیش آزمون، پس آزمون و پی‌گیری با استفاده از ابزار تشخیصی انزال زودرس، پرسشش‌نامه‌ی کیفیت جنسی-مردان و زمان سنج جمع‌آوری شدند. یافته‌ ها: نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری نشان داد که در مرحله‌ی پس آزمون با کنترل پیش آزمون بین گروه‌های درمانی شناختی-رفتاری، دارو درمانی و گروه کنترل در زمان نهفتگی انزال درون واژنی و انزال زودرس تفاوت معناداری دیده شد. همچنین در مرحله‌ی پی‌گیری با کنترل پیش‌آزمون بین گروه‌های درمانی و کنترل در زمان نهفتگی انزال درون واژنی و انزال زودرس (به نفع گروه شناختی-رفتاری) تفاوت معناداری دیده شد. اما بین گروه دارو درمانی و گروه کنترل تفاوت مشاهده نشد. نتیجه‌ گیری: نتایج نشان داد که درمان شناختی- رفتاری و درمان دارویی در درمان انزال زودرس کارآمد می‌باشند اما اثرات مثبت مداخله‌ی دارو درمانی ماندگار نمی‌باشند.